جان و پل؛ داستانی عاشقانه در ترانهها | کتابی تازه که اسطورههای بیتلز را دوباره میسازد
جان و پل؛ داستانی عاشقانه در ترانهها | کتابی تازه که اسطورههای بیتلز را دوباره میسازد
بررسی کتاب «جان و پل؛ داستانی عاشقانه در ترانهها» اثر ایان لزلی، روایتی تازه، عمیق و گاه غافلگیرکننده از رابطه ترانهسرایی جان لنون و پل مککارتنی ارائه میدهد که میتواند استاندارد تازهای در مطالعات بیتلز باشد.
برای بسیاری از ما، آهنگهای بیتلز نه فقط خاطرهانگیز، بلکه بخشی از ذهن جمعی ما هستند؛ موسیقیهایی که دههها در گوشمان بودهاند. اما حالا، ایان لزلی با کتاب تازهاش، نشان میدهد که حتی بعد از ۵۰ سال، میتوان لایههایی تازه و تفسیرهایی متفاوت از این آهنگها کشف کرد.
در «جان و پل؛ داستانی عاشقانه در ترانهها»، نویسنده به سراغ قلب تپنده بیتلز رفته: شراکت هنری جان لنون و پل مککارتنی. این روایت نهتنها به پشتپرده خلق موسیقی آنها میپردازد، بلکه تصویر تازهای از دوستی، رقابت، و پیچیدگیهای احساسی بین آنها ترسیم میکند.
تخریب یک اسطوره
پس از انحلال بیتلز، روایت رایجی شکل گرفت که پل، شخصیت خونسرد و سنتی گروه بود و جان، شورشی و پیشرو. با مرگ لنون در ۱۹۸۰، این دوگانگی بیشتر تثبیت شد. اما لزلی این روایت را به چالش میکشد و تأکید میکند که جان و پل جداییناپذیر بودند؛ همانند دو کوهنورد که به هم بستهاند و تنها با کمک یکدیگر میتوانند صعود کنند.
از تراژدی تا ترانه
لزلی به گذشته این دو موسیقیدان هم نگاهی میاندازد. هر دو در نوجوانی مادران خود را از دست داده بودند و این اندوه مشترک، به پیوندی عمیقتر بین آنها انجامید. به گفته نویسنده:
«در موسیقی، میتوانستند احساساتشان را بیان کنند، بدون اینکه حرفی بزنند.»
او مسیر خلاقانه آنها را از سالهای اول در هامبورگ و کلوپ معروف Cavern تا موفقیتهای عظیم سال ۱۹۶۳ با چهار آهنگ شماره یک، بهزیبایی ترسیم میکند.
بنی بلانکو: هنگام نوشتن آلبوم مشترک، احساس میکردم دفتر خاطرات شخصی سلنا گومز هستم
رقابت الهامبخش
کتاب بیش از هر چیز به نیروی متضاد شخصیتهای این دو هنرمند میپردازد: لنون تندخو و خودانتقاد، مککارتنی خوشبین و کنجکاو. اما این تفاوتها نهتنها مانع خلاقیت نشد، بلکه رقابتی سالم بینشان ایجاد کرد که الهامبخش آثار ماندگار شد.
مثلاً لزلی با تحلیل آهنگهای Eleanor Rigby و Tomorrow Never Knows نشان میدهد چگونه هرکدام از آنها در واکنش به دیگری شکل گرفتهاند؛ یکی غمزده و دیگری آرامبخش، اما در نهایت مکمل هم.
دو چشمانداز از یک خاطره
از دیگر شاهکارهای تحلیلی لزلی، بررسی دو آهنگ معروف Penny Lane و Strawberry Fields Forever است. او این دو ترانه را همچون دو روی یک سکه طلایی توصیف میکند: یکی نگاه کودکانه اما دقیق به واقعیتهای روزمره، و دیگری سفری مبهم در ناخودآگاه.
«در Penny Lane، اشتیاق کودکانه با تجربه بزرگسالی درهم میآمیزد. در Strawberry Fields، مخاطب در مرز رویا و کابوس غوطهور میشود.»
تحلیل روانشناختی روابط
با ورود یوکو اونو، لزلی نگاه عمیقتری به روابط احساسی بین جان و پل دارد و حتی آن را شبیه به روابط سهگانه در روانشناسی زوجها بررسی میکند. البته گاهی این تحلیلها رنگ درامهای روانشناختی به خود میگیرند، اما در مجموع تصویری پیچیده، انسانی و عاطفی از رابطه آنها ترسیم میشود.
پایانی تلخ، اما با احترام
پس از جدایی گروه، دشمنیهای کلامی جان علیه پل در آهنگ How Do You Sleep? فضای تلخی به جا گذاشت. اما رابطه آنها با گذر زمان ترمیم شد. یکی از نکات جالب کتاب، واکنش مثبت لنون به آهنگ Coming Up از مککارتنی در اواخر دهه ۷۰ است که او را دوباره به ساخت موسیقی ترغیب کرد.
عشق در بطن نبوغ
در نهایت، این کتاب نهتنها تحلیلی موسیقایی، بلکه روایتی عاشقانه از دو نابغه است. لزلی با نگاهی انسانی، تأثیرگذار و بینهایت شنیدنی، نشان میدهد که همکاری جان و پل چیزی فراتر از یک شراکت کاری بود.
«مثل دو عاشق بودند»؛ جملهای که جان، تنها نیمهجدی، در جلسات Get Back خطاب به پل گفته بود، اکنون به محور کتاب بدل شده است.
منبع خبر: www.theguardian.com
اخبار مربتط با موسیقی و دنیای هنر:
