ریسمان های کیهانی: ترکهایی در بافت جهان
ریسمان های کیهانی: ترکهایی در بافت جهان
ریسمانهای کیهانی ساختارهای یکبعدی و فوقالعاده باریکی هستند که در نظریههای فیزیکی بهعنوان نقصهای توپولوژیکی در فضا-زمان مطرح شدهاند. این نظریه نخستین بار در دهه ۱۹۷۰ توسط فیزیکدان بریتانیایی، تام کیبل، پیشنهاد شد و بعدها در چارچوب نظریه ابرریسمانها توسعه یافت. برخی فیزیکدانان معتقدند که این ریسمانها در لحظات اولیه پس از بیگبنگ، در نتیجه تغییرات فازی شدید در میدانهای کوانتومی، شکل گرفتهاند.
🛰️ کشف شواهد بصری در میدان CSc-1
اخیراً پژوهشگران مؤسسه اخترفیزیک هند (IIA) اعلام کردند که در ناحیهای از آسمان با نام CSc-1، چندین کاندیدای محتمل برای ریسمانهای کیهانی شناسایی کردهاند. یکی از جالبترین این موارد، جفتی از کهکشانهای درخشان با نام SDSSJ110429.61+233150.3 است. این دو کهکشان که در ابتدا بهعنوان اجرامی مجزا در نظر گرفته میشدند، اکنون بهعنوان تصویر دوگانه از یک کهکشان واحد در نظر گرفته میشوند که در اثر پدیده «عدسی گرانشی» ناشی از حضور یک ریسمان کیهانی ایجاد شدهاند.Popular Mechanics
این یافتهها هنوز تحت بررسی همتایان علمی قرار دارند و بهصورت پیشچاپ در پایگاه arXiv منتشر شدهاند.
🧪 اهمیت و پیامدها
اگر این مشاهدات تأیید شوند، میتوانند نخستین شواهد تجربی برای وجود ریسمانهای کیهانی و بهطور گستردهتر، نظریه ابرریسمانها فراهم کنند. این کشف میتواند پلی میان فیزیک ذرات بنیادی و ساختارهای عظیم کیهانی ایجاد کند و درک ما از منشأ و تکامل جهان را دگرگون سازد.
🔭 گامهای بعدی
برای تأیید این یافتهها، مشاهدات دقیقتری با استفاده از تلسکوپهای پیشرفته مانند تلسکوپ فضایی جیمز وب و ابزارهای رصد امواج گرانشی مانند LIGO و Virgo ضروری است. همچنین، تحلیلهای دقیقتر از دادههای موجود و توسعه مدلهای نظری برای پیشبینی ویژگیهای ریسمانهای کیهانی میتواند به درک بهتر این پدیده کمک کند.
منبع خبر: www.thebrighterside.news
اخبار مرتبط با دنیای علم و دانش در جیبی 724:
